Την απαντητική επιστολή υπογράφει εκ μέρους της ισπανικής κυβέρνησης ο επικεφαλής της Προεδρίας της κυβέρνησης και γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, Ιβάν Ρεντόντο (Redondo).
«Αξιότιμε κύριε Κύρτσο:
Εξ ονόματος του Προέδρου της κυβέρνησης, απαντώ στην επιστολή την οποία του απευθύνατε, μαζί με τους υπόλοιπους υπογράφοντες, τον περασμένο Δεκέμβριο σχετικά με τη συμμετοχή ισπανικών εταιρειών στην κατασκευή ενός σκάφους τύπου LHD για τον τουρκικό στόλο.
Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι η ασφάλεια και η σταθερότητα στη Μεσόγειο είναι μια προτεραιότητα για την Ισπανία.
Σχετικά με την αναφορά στη δική μας αμυντική βιομηχανία και τη διεθνή προβολή της, η Ισπανία εφαρμόζει αυστηρά κριτήρια για να διασφαλίσει ότι η εξαγωγή εξοπλισμού ή τεχνολογίας συμμορφώνονται με τα εθνικά και διεθνή πρότυπα.
Εξάλλου, όπως γνωρίζετε, η Τουρκία, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, είναι μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Οι τρεις συμμαχικές χώρες είναι συνδεδεμένες με τις ίδιες αξίες και ανταλλάσσουν τακτικά τεχνολογία, δόγματα και πρακτικές στο πεδίο της άμυνας διαμέσου των ήδη υπαρχόντων πολλαπλών δικτύων του ΝΑΤΟ.
Αυτό είναι το πολιτικό-στρατιωτικό στίγμα που διέπει το βιομηχανικό πρόγραμμα συνεργασίας της Ισπανίας με την Τουρκία.
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Ivan Redondo
Επικεφαλής της Προεδρίας της Κυβέρνησης
Γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας».
Κύρτσος: Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι δύο ηγέτες, ο ένας σοσιαλιστής κι ο άλλος ριζοσπάστης της Αριστεράς δεν δίνουν προτεραιότητα στις ευρωπαϊκές αρχές
Την απαντητική επιστολή της ισπανικής κυβέρνησης σχολίασε ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γ. Κύρτσος.
«Παρατηρώ με λύπη μου ότι ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας κ.Sanchez και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ηγέτης των Podemos κ.Iglesias είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση της ναυπήγησης του πρώτου τουρκικού αεροπλανοφόρου «ANADOLU».
Θα περίμενα να στηρίξουν, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης την προσπάθεια της Ελλάδας να απαντήσει με ειρηνικό κι αποφασιστικό τρόπο στην επεκτατική νέο-οθωμανική πολιτική του Ερντογάν, η οποία δεν εκδηλώνεται μόνο σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι δύο ηγέτες, ο ένας σοσιαλιστής κι ο άλλος ριζοσπάστης της Αριστεράς δεν δίνουν προτεραιότητα στις ευρωπαϊκές αρχές και τους κανόνες αλλά στις κοινές αξίες που κατά την άποψη τους ενώνουν μια ευρωπαϊκή, κεντροαριστερή-αριστερή κυβέρνηση συνασπισμού με το ισλαμο-εθνικιστικό καθεστώς του Ερντογάν.
Καταγράφω την αδυναμία τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και της κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής μας».