Τελικά άκυρο το χτεσινό άρθρο, διότι όπως θα διαβάσατε και εσείς, η Bundesbank υπαναχώρησε και τελικά θα δέχεται τα ομόλογα της Ελλάδος, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Για μένα ήταν η καλύτερη είδηση της χτεσινής ημέρας, διότι δεν σας κρύβω ότι πέρασα ένα εφιαλτικό Σαββατοκύριακο κάνοντας brainstorming με τον εαυτό μου σχετικά με το τι σήμαινε αυτή η απόφαση.
Στα δια ταύτα…
Μπορεί οι λογιστικοί κανόνες να επιτρέπουν τα loan books να φαίνονται στα βιβλία ως μη κουρεμένα, αλλά όπως σας έχω πει, η αγορά αποτυπώνει στο ταμπλό τις μετοχές marked-to-market.
Δεν έχει σημασία δηλαδή αν εσύ δεν έχεις διαγράψει τα προβληματικά σου δάνεια. Η αγορά λαμβάνει υπόψη τι νομίζει ότι θα διαγράψεις και αποτυπώνει τις μετοχές στο ταμπλό ανάλογα. Επίσης, η αγορά λαμβάνει υπόψη το όποιο dilution θα χρειαστεί, προκειμένου η όποια εταιρεία να είναι going concern.
Οπότε άσχετα του τι λέει η όποια διοίκηση για το δανειακό της χαρτοφυλάκιο, αν η αγορά βλέπει διαγραφές, αυτό θα αποτυπωθεί στο ταμπλό.
Πριν μερικές μέρες ήμουν σε μια πιάτσα ταξί και ανακάλυψα το εξής. Από τους 15 ταξιτζήδες, οι 5 είχαν πάρει κάποιο δάνειο για το ταξί τους και είχαν σταματήσει να το πληρώνουν. Σχεδόν όλοι είχαν σταματήσει να πληρώνουν τις εισφορές τους και δεν ρώτησα καν για την ασφάλεια αυτοκινήτου και τα τέλη κυκλοφορίας.
Ο λόγος που δεν πληρώνουν το δάνεια τους (πέραν από το γεγονός ότι δεν έβγαζαν λεφτά) είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίον σας έχω πει ότι θα δούμε αμέτρητα στεγαστικά δάνεια να κάνουν στάση πληρωμών.
Δεν έχει κανένα κίνητρο κάποιος να πληρώνει ένα δάνειο, όταν η αξία του παγίου πάνω στο οποίο έχει δανειστεί πέσει πάρα πολύ.
Για παράδειγμα, ένας από τους ταξιτζήδες χρωστούσε 90.000 ευρώ. Μου λέει ο άνθρωπος, “για ποιο λόγο να το πληρώνω αφού αξίζει μηδέν; Αν θέλει η τράπεζα να το πάρει, ας το πάρει”.
Πολύ σωστά λέει ο καλός φίλος. Έτσι είναι. Δεν έχει απολύτως κανένα κίνητρο να πληρώσει αυτό το δάνειο, από την στιγμή που το ταξί ίσως να μην αξίζει τίποτα. Το ερώτημα όμως είναι, τι να το κάνει η τράπεζα; Ακόμα και αν το πάρει, θα πάρει πίσω τα λεφτά της; Η απάντηση βέβαια είναι όχι, εκτός αν αλλάξει κάτι στο μέλλον.
Επιπλέον, σχεδόν όλοι τους είχαν κάποιο είδος καταναλωτικού δάνειου και ορισμένοι είχαν και στεγαστικό. Να μην κάνω καθόλου αναφορά στο πόσο πίσω ήταν στις πληρωμές σε αυτή την κατηγορία.
Εν ολίγοις αγαπητέ αναγνώστη, το ζήτημα των προβληματικών δανείων (είτε είναι στεγαστικά είτε κάτι άλλο) είναι ακόμα πολύ σοβαρό και μάλλον δεν έχει αποτυπωθεί σωστά από κανέναν.
Ένα άλλο θέμα που έχω αναδείξει εδώ και πάρα πολύ καιρό (τουλάχιστον πριν από αρκετούς μήνες), είναι το ότι δεν φτάνει το πρόσφατο PSI για να γίνουμε βιώσιμοι (διότι ήταν λίγο) και θα χρειαστεί να γίνει και δεύτερο κούρεμα μελλοντικά.
Σήμερα λοιπόν, δεν υπάρχει σχεδόν κανένας αναλυτής που να μην κάνει λόγο ότι θα χρειαστεί δεύτερο κούρεμα και ότι ακόμα και ο επίσημος τομέας θα πάρει χασούρες (ακόμα και στην Ευρώπη συζητάνε πλέον ανοιχτά το θέμα). Τα νούμερα, μας λένε πάρα πολλοί, ακόμα δεν βγαίνουν (να τονίσω ότι σας έλεγα ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον 160 δισ. σε διαγραφές για να έχουμε πιθανότητες να γίνουμε βιώσιμοι). Παρά το πρόσφατο κούρεμα λοιπόν, το πιο πιθανό είναι ότι οι τράπεζες θα πάρουν και δεύτερο κούρεμα.
Και αν γίνει αυτό, για ποιο λόγο οι τωρινοί μέτοχοι να βάλουν λεφτά στην όποια αναδιάρθρωση; Αφού το dilution θα συνεχιστεί, τι νόημα έχει;
Καταλήγοντας, αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι από την μια το θέμα των προβληματικών δανείων είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και από την άλλη, τα κουρέματα μάλλον δεν έχουν ακόμα τελειώσει.
Μην με παρεξηγείτε. Οι τράπεζες σαν νομικές οντότητες δεν θα πάνε πουθενά και αν γίνει σωστά η αναδιάρθρωση, τότε αυτό θα έχει πολύ ευεργετικά αποτελέσματα στην οικονομία της χώρας μας.
Αλλά, άλλο οι τράπεζες και άλλο οι μέτοχοι των τραπεζών. Μέχρι να τελειώσει το θέμα της αναδιάρθρωσης και να δούμε τι χαρτί θα έχει τυπωθεί (dilution) και πόσες τελικά θα είναι οι συνολικές ζημιές στο δανειακό χαρτοφυλάκιο των τραπεζών, μου είναι αδύνατον να μπορώ να κοιτάξω θετικά τον κλάδο.
Πηγή:www.capital.gr